«۲۳ نفر» را نه از دست دهید و نه به تنهایی ببینید، فیلمی که کار جمعی، عزت، وحدت و مقاومت را یاد میدهد را باید جمعی دید.
به گزارش فارس؛ اکثر آنها اعزامی از تیپ ثارالله کرمان بودند که در مرحله مقدماتی عملیات بیتالمقدس در مناطق مختلف جبهه به اسارت نیروهای عراقی درآمدند، اما کاری کردند کارستان.
در ادامه ماجرا، صدام با هدف کاستن از تبعات منفی آزادسازی خرمشهر به مانور تبلیغاتی رو میآورد آن هم با این ادعای دروغ که ایران در جنگ با عراق به زور از کودکان استفاده میکند، او به این منظور در کاخ ریاست جمهوری با این نوجوانان دیدار میکند، برای راست نشان دادن دروغش به دختر کوچکش هم رحم نمیکند و با استفاده ابزاری، او را نیز درگیر این بازی میکند.
در این دیدار صدام با وقاحت تمام همه کودکان دنیا را فرزندان خود میخواند و از شرکت کودکان در جنگ ابراز نگرانی میکند! بعد هم به آنها میگوید با موافقت صلیب سرخ به زودی به ایران بازگردانده میشوند، البته وعدهای که در حد دروغ باقی میماند.
دیدار با صدام نقطه عطف «۲۳ نفر» است، دیداری که با عزت بچهها جور درنمیآید بنابراین تصمیم میگیرند با اعتصاب غذا به خواستههای خود برسند، در ادامه شاهد این هستیم که چگونه با مبارزه و اتحاد نقشه دشمن را نقش برآب میکنند و آنها را وادار به تسلیم.
دیدن این فیلم در این زمانه که نوجوانان بهره چندانی از سینمای کشور ندارند و اغلب آنها الگوی فکری و سبک زندگیشان را از فیلمهای غربی میگیرند را باید مغتنم شمرد، فیلمی که قهرمانان آن مربوط به زمانهای نه چندان دور و برههای از تاریخ معاصر این کشور است.
مخاطب با تماشای این فیلم ساعاتی از وقت خود را با این ۲۳ قهرمان زندگی میکند، از «ملاصالح» میآموزد و بیشتر از قبل عاشق وطن میشود.
دیدن این فیلم با خانواده توصیه میشود تا پدران و مادران بیاموزند همچون «ملاصالح» شوند، او با وجود مخالفت با تصمیم این ۲۳ نفر، اما دنبال راهی میرود که پایانش عزت است و اقتدار، حرفش جرقه امیدی میشود بر تقویت ایمان و اعتماد قهرمانان داستان.
تماشای این فیلم در کنار دوستان هم میتواند تجربهای متفاوت را برای نوجوان رقم بزند آنجا که بچهها بعد از سرخوردگی دیدار با صدام تصمیم بزرگی میگیرند و آن اعتصاب غذا برای رسیدن به هدفشان و خارج شدن از استخبارات و رفتن به اردوگاه است؛ ۲۳ دستی که روی یک مشت خاک از وطن قسم یاد میکنند تا پای جان بر عهد خود بایستند و این یعنی خودباوری.
نوجوان دهه ۹۰ با دیدن نوجوان دهه ۶۰ از او میآموزد مشکلات و سختیها در مقابل اراده به زانو میافتد اگر پای ثبات قدم در میان باشد.
تماشای این فیلم اوج آزادگی را فریاد میزند آن جا که ۲۳ قهرمان داستان اسارت با عزت را به آزادی به ذلت ترجیح میدهند.
«۲۳ نفر» را از نه از دست دهید و نه به تنهایی ببینید، فیلمی که کار جمعی، عزت، وحدت و مقاومت را یاد میدهد را باید جمعی دید.