به گزارش تابناک کهگیلویه وبویراحمد انسان فطرتا"موجودی اجتماعی است یعنی ذاتا تمایل به حضور در جامعه و ارتباط با انسانهای دیگر دارد.دراین بین همه ی سعی و تلاش انسان نیل به همه ی ابعاد رشد و ساختن جامعه ای در حد مطلوب است.از سویی میدانیم جامعه ای که رو به سمت ترقی دارد باید به حقوق همه ی اشخاص جامعه احترام بگذارد و شرایط مناسب برای رشد همه گروهای جامعه فراهم آورد .در واقع جامعه ای موفق است که همه افراد خود را به یک چشم ببیند و تلاش کند آنها را توانمند وسخت کوش بار آورد و فرصت برابری و یکسانی را برای همه ی افراد بدست آورد .گروهی از این افراد معلولین هستند که به عنوان قشری آسیب پذیر به دلیل شرایط خاصشان قادر به برقراری رابطه عادی با محیط نمی باشند و این وظیفه جامعه است که بستری مناسب برای حضور آنها در اجتماع فراهم کند.چه بسا هر یک از آنها توانائیهایی دارند که که اگر فرصتی مناسب یابند قادر به اثبات آن خواهند بود.
با کمال تاسف وضعییت جامعه ما به طوری است که فرد معلول در آن با محدودیت ها و مشکلات بیشماری مواجه میشود که همه اینها فرصت مشارکت فعال اجتماعی را از آنها میگیرد.مشکلاتی همچون مناسب نبودن سطح خیابانها ، مراکز، سازمانها ، نبود آموزش کافی،هزینه های بالای درمانی، نبود بیمارستان تخصصی،نداشتن شغل،تامین هزینه های زندگی و … همیشه مانعی بر سر راه زندگی معلولان بوده است که باعث انزوای آن ها در کنج خانه میشود و احساس تلخ پوچی را برایش به ارمغان می آورد.یک فرد معلول به علت برخورد با آسیب های روحی و جسمی شدید نیازمند برخورد مثبت جامعه میباشد و این وظیفه جامعه است که حس بودن وتجربه زندگی دوباره را به آنها ببخشد و به او فرصت دهد تا با دستان توانمندش زندگی جدیدی برای خود ایجاد کند و حس مثبت بودن در مسیر پیشرفت و رشد جامعه را در او زنده کند.
درایران ما سالهاست که بصورت شعاری به بحث حضور معلولین در اجتماع و برابری فرصت ها پرداخته میشود ولی عملا" چنین کاری صورت نمیگیرد و تنها کاری که برای فرد معلول انجام میدهند چندر غازی است که بعنوان مستمری به فرد معلول میدهند و با این کار از او سلب مسئولیت میکنند وعملا" جلو کوشش و تلاش اورا میگیرند هرچند که باید شاکر نعمت نظام مقدس جمهوری اسلامی بود اما در مقایسه با پیشرفت دنیا در زمینه های آموزش و حمایت از معلولان به کندی حرکت میکند.
پس این وظیفه اجتماعی مسئولین و نهادها مربوطه است که راه را برای پیشرفت و ارتقای معلولین هموار کنند و با حذف نگاه ترحم آمیز در جامعه و فرهنگ سازی تغییر نگرش جامعه نسبت به معلولین و معلولیت ، زمینه حضور موفق معلول را در جامعه فراهم کنند و با گسترش برابری فرصتها توانائیهای این قشر را به مرحله اجرا درآورند.در نهایت ما اگر بخواهیم جامعه ای پویا داشته باشیم باید رنگ سستی و رخوت را از روی همه افراد جامعه بزدائیم و با به کار گرفتن صحیح توانمندیهای همه اقشار جامعه و معلولین که از شهروندان این جامعه هستند ، قدم در راه پیشرفت و سعادت جامعه خود در جهان بگذاریم.
بهرام پارسا
